សម្រាប់​អ្នកអាន គឺ​ភ្នែក​សំខាន់​បំផុត។ សម្រាប់​ស្តាប់ គឺ​ត្រចៀក​សំខាន់​បំផុត។ រី​ឯសម្រាប់​អ្នកនិពន្ធ គឺ​ការ​អាន​សំខាន់។ ចង់​ធ្វើ​អ្នកនិពន្ធ គឺ​ត្រូវ​រៀន​អាន។ ចង់​ពូកែ​គិត គឺ​ត្រូវ​ពូកែ​អាន។ ចង់​ធ្វើ​អ្នកអាន​ពូកែ គឺ​ត្រូវ​អាន​ឱ្យ​ត្រូវ​ក្បួន អាន​ឱ្យ​ត្រូវ​សៀវភៅ កុំទៅ​ផ្លូវវាង។ ការ​អាន ការ​គិត និង​ការ​សរសេរ គឺជា​បងប្អូន​បង្កើត​នឹងគ្នា។ គុណភាព​សំណេរ គឺ​ត្រូវ​វាស់​ដោយ​សមត្ថភាព​នៃ​អំណាន​របស់​ស្មេរ។ បើ​ស្មេរ​មិន​ពូកែ​អាន​ទេ គឺ​ស្មើនឹង​មិន​ពូកែ​គិត។ បើ​ស្មេរ​មិន​ពូកែ​គិត​ទេ គឺ​ស្មើ​មិន​ពូកែ​សរសេរ។ បើ​ស្មេរ​មិន​ពូកែ​សរសេរ មិន​ពូកែ​គិត គឺ​នឹង​នាំ​ឱ្យ​សំណេរ​មិនសូវ​មានខ្លឹមសារ។

បណ្តុះ​អ្នកអាន​ត្រឹមតែ​មួយ​ជំនាន់​នេះ គឺ​យើង​នឹង​បង្កើត​អ្នកនិពន្ធ​រាប់​ជំនាន់​តទៅមុខ។ ខ្ញុំ​មើលឃើញ​ឥទ្ធិពល​នៃ​អំណាន​ថា វា​ពិតជា​អាច​ជួយ​សង្គម​បាន​ពិតមែន ដោយ​មិនថា​ថ្ងៃនេះ ឬទៅ​ថ្ងៃក្រោយ​ឡើយ។ ខ្ញុំ​មើលឃើញ​ទៀត​ថា ជំនាញ​អាន​នេះ គឺ​យើង​ត្រូវតែ​ចេះ ពីព្រោះ “បើ​មិន​ចេះ​អាន គឺ​អាន​ខាតពេល​, បើ​មិន​ចេះ​អាន គឺ​អាន​ឥត​បានផល​”។ ទស្សនៈ​ជនជាតិជ្វីហ្វ​តែង​តំណាល​ថា “គ្មាន​បុគ្គល​ឆ្លាត​ឯណា​ដែល​មិន​កាន់​សៀវភៅ​នោះ​ទេ​”។ សង្គម​ដែល​គ្មាន​សៀវភៅ​ល្អ គឺ​ដោយសារតែ​គ្មាន​អ្នក​ពូកែ​អាន។ សង្គម​ដែល​គ្មាន​អ្នកជំនាញ​អាន គឺ​នឹង​មិន​អាចប​ង្កើត​អ្នកនិពន្ធ​ពូកែ​បាន​ឡើយ។

នៅ​ពីក្រោយ​ទ័ព​ជំនួយ គឺ​មាន​ទ័ព​ជំនួយ។ នៅ​ពីក្រោយ​អ្នកនិពន្ធ​ពូកែ គឺជា​អ្នកអាន​ដ៏​ពូកែ។ នៅ​ពីក្រោយ​អ្នកអាន​ដ៏​ពូកែ គឺ​មាន​សៀវភៅ​ល្អ។ ស្រី​ស្អាត​គូ​នឹង​អ្នកក្លាហាន រី​ឯអ្នកអាន​ពូកែ គឺ​រមែង​មាន​សៀវភៅ​ល្អ​ៗអាន​រាប់មិនអស់។ ចង់​ក្លាយទៅជា​អ្នកនិពន្ធ ត្រូវ​ដឹង​សៀវភៅ​ដែល​ត្រូវ​អាន។ អ្នកនិពន្ធ​ដែល​មាន​ទឹកដៃ​សរសេរ​ល្អ គឺ​សុទ្ធតែ​កើត​ចេញពី​អ្នកអាន​ដ៏​ពូកែ [ឬបទ​ពិសោធ​ឆ្លងកាត់​ជាក់ស្តែង​]។ អ្នកអាន​ពូកែ គឺជា​ម្ចាស់​នៃ​សៀវភៅ​ល្អ​ៗ [ស្គាល់​សៀវភៅ​ល្អ​ៗច្រើន​]។

---------------------------------------------------

អត្ថបទ​ដកស្រង់​ចេញពី​សៀវភៅ <b>អំណាន​ជា​អំណាច</b> ស្នាដៃ​ពី​អ្នកនិពន្ធ ឡាំ លីម​

បណ្តុះអ្នកអានបានអ្នកនិពន្ធ

អត្ថបទថ្មី

ប្រភេទអត្ថបទផ្សេងៗ