លើកទឹកចិត្ត

ទូរសព្ទដៃចេះប្រើដោយមានលេខសម្ងាត់ កុំព្យូទ័រប្រើចេះដាក់លេខសម្ងាត់ ហ្វេសប៊ុកប្រើសុទ្ធតែដាក់ពាក្យសម្ងាត់ពិបាកចាំ តែបែរជាយករឿងសម្ងាត់បំផុតរបស់ខ្លួនទៅឱ្យគេដឹងដោយមិនចេះប្រយ័ត្នទៅវិញ។ យ៉ាងណាក៏គួរតែមានក្នុងមានក្រៅចំពោះជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនខ្លះដែរ។ ទោះបីធ្វើផ្ទះក៏គេត្រូវមានរបង មានទ្វាផ្ទះ មានបន្ទប់ មានទូ មានកេស សម្រាប់ដាក់របស់សម្ងាត់ដែរ។ ចុះយើងវិញ? អារម្មណ៍ទាំងប៉ុន្មានចេញគ្មានសល់ ហើយមិនដឹងថាក្នុងក្រៅសម្រាប់ជីវិតខ្លួនឯងនៅកន្លែងណាទេ បើយើងចេះតែចង់បើកកកាយឱ្យគេដឹងពេញពិភពលោកទៅហើយហ្នឹង។ 

កុំចេះតែចង់បង្ហាញអារម្មណ៍ពិតច្រើនពេកនៅលើបណ្ដាញសង្គម។ ទោះមានបញ្ហាអ្វីក៏ដោយ ទោះពិបាកប៉ុនណាក៏ដោយ ទោះខឹងអ្នកណាក៏ដោយ មានរឿងអ្វីក៏ដោយ។ មិនថាស្នេហា ទំនាក់ទំនងមិត្តភក្ដិ បញ្ហានៅកន្លែងការងារ បញ្ហាជាមួយគ្រួសារ បងប្អូន ឬអ្វីក៏ដោយដែលជាបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួន អារម្មណ៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង។ បើឃើញថាវាមិនមានប្រយោជន៍អ្វីដែលត្រូវនិយាយទេ សូមកុំនិយាយអីល្អជាង។

មានរឿងខ្លះ អារម្មណ៍ខ្លះ ពាក្យពេចន៍ខ្លះ យើងប្រើក្នុងចេតនាដើម្បីចង់ឱ្យមនុស្សម្នាក់ ឬពីរនាក់បានឃើញមែន ប៉ុន្តែវាមិនអ៊ីចឹងទេ។ បើយើង Post ឱ្យឃើញត្រឹមតែ Friends យ៉ាងហោចណាស់ក៏មានមនុស្សប៉ុន្មានរយនាក់បានឃើញ។ បើយើង Post ដាក់់ជា Public វិញ មនុស្សរាប់រយពាន់នាក់គេបានឃើញ។ តើអ្នកទាំងនោះគេជួយអ្វីយើងបាន? គេមិនត្រឹមតែជួយអ្វីមិនបានទេ ពេលខ្លះគេថែមទាំងធុញយើងទៀតផង ហើយមានអ្នកខ្លះទៀត គេមិនត្រឹមតែមិនអាណិតចំពោះយើងទេ ប៉ុន្តែគេថែមទាំងសើចចំអកឱ្យយើងទៀតផង។

បញ្ហាខ្លះដែលត្រូវនិយាយ សូមយកទៅនិយាយគ្នាចុះ។ ខលទៅរកគ្នាដើម្បីនិយាយក៏បាន ហៅគ្នាមកអង្គុយទល់មុខដើម្បីនិយាយផ្ទាល់ក៏បាន ផ្ញើសារទៅកាន់អ្នកដែលយើងចង់និយាយជាមួយនោះដោយផ្ទាល់ក៏បាន ពីព្រោះរឿងដែលយើងចង់និយាយ វាមិនទាក់ទងអីនឹងមនុស្សជាច្រើនដែលគេមិនចង់ដឹងពីយើងសោះនោះទេ។ រឿងវាអាក្រក់ត្រង់ថា យើងមិនចូលចិត្តភាពអពមង្គលទេ ប៉ុន្តែសរសេរតែរឿងអពមង្គលនោះនៅលើ Timeline របស់ខ្លួន ហើយពេលចូលមើលឃើញក៏តាំងគិតដល់រឿងហ្នឹង រួចក៏មិនសប្បាយចិត្ត។ កាលណាមិនសប្បាយចិត្ត រឿងមិនសប្បាយចិត្តជាច្រើនក៏កាន់តែដើរចូលមករកយើងច្រើនឡើងៗ។

គ្មាននរណាគេចូលចិត្តសេពគប់រាប់អានមនុស្សពូកែរអ៊ូរទាំទេ។ សាកសួរខ្លួនឯងទៅមើល៍! តើយើងចង់នៅជិតមនុស្សដែលចូលចិត្តគិតអវិជ្ជមានទេ? ចូលចិត្តមនុស្សត្អូញត្អែរទេ? ចូលចិត្តមនុស្សដែលចូលចិត្តធ្វើអ្វីតាមតែអារម្មណ៍ទេ? ប្រាកដជាអត់ទេ ហើយអ្នកខ្លះគេនឹងមិនទុកយើងនៅក្នុងបញ្ជីភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងនោះនាំតែចង្អៀតទេ គេច្បាស់ជាចុច Unfriend ចោលភ្លាមដោយគ្មានសោកស្ដាយ។ ព្រោះបើទុកតើចំណេញអ្វី? អូសចុះឡើងឃើញតែយើងផុសត្អូញត្អែររៀបរាប់ផុតរឿងមួយចូលរឿងមួយមិនដាច់។ ពេលខ្លះរឿងដែលគ្មាននរណាចង់ដឹងផង ក៏បង្ហាញឱ្យគេដឹងខ្ទេចគ្មានសល់។ រឿងខ្លះមុននឹងធ្វើគប្បីសួរខ្លួនឯងមួយសំណួរក្នុងចំណោមសំណួរទាំងនេះជាមុនសិន ថាហេតុអ្វីបានជាធ្វើវា? តើធ្វើវាដើម្បីអ្វី? បានប្រយោជន៍អ្វី? 

មិនមែនមនុស្សគ្រប់គ្នាត្រូវតែដឹងរឿងរបស់យើងទេ

អត្ថបទថ្មី

ប្រភេទអត្ថបទផ្សេងៗ