លើកទឹកចិត្ត

គំនិត និងទស្សនៈ

ជីវិតដែលល្អប្រសើរ គឺមិនមែនបានន័យថាអ្នកនឹងទទួលបានអ្វីៗដោយមិនចាំបាច់ធ្វើអ្វីសោះនោះទេ តែគឺនៅពេលដែលអ្នកបានប្រឹងប្រែង ហើយមានលទ្ធផលល្អកើតឡើង និងចិត្តដែលរីករាយជាមួយតម្លៃនៃការប្រឹងប្រែងទាំងអស់ដែលអ្នកធ្លាប់បានធ្វើ។ ដោយគ្រាន់តែកើតមកជាកូនអ្នកមានទ្រព្យស្ដុកស្ដម្ភ នោះវាពុំបានន័យថាអ្នកគឺជាអ្នកមាននោះឡើយ តែគឺឪពុកម្ដាយរបស់អ្នកទេ ទើបជាអ្នកមាន។ អ្នកមានគឺមានចិត្តជាអ្នកប្រឹងប្រែង មិនខ្ជិលច្រអូស មិនទម្រន់ មានភាពជាគំរូ មានសេចក្ដីទៀងត្រង់ មានការគោរពកោតក្រែងអ្នកដទៃ មានសេចក្ដីព្យាយាមក្នុងការរៀនសូត្រ ក្រេបយកនូវចំណេះវិជ្ជាជាប្រក្រតី។ ព្រោះគេតែងតែយល់ថា ចំណេះនេះហើយជាឃ្លាំងទ្រព្យដែលប្រើមួយជីវិតក៏មិនអស់។ គាន់តែប្រើក្នុងផ្លូវត្រូវបានច្រើនកាលណា នោះទ្រព្យក៏នឹងហូរចូលមក មនុស្សល្អៗក៏នឹងចូលមកជិត ញាតិមិត្តពិតក៏មានមិនខ្វះ ហើយដែលសំខាន់នោះគឺមាននូវសេចក្ដីសុខស្កប់ស្កល់ក្នុងចិត្ត។

វាមិនមែនជាមោទកភាពនោះទេ នៅពេលដែលអ្នកមិនបានប្រឹងប្រែងទាល់តែសោះ តែអ្នកអួតសម្ញែងប្រាប់អ្នកដទៃ ថាអ្នកជាកូនអ្នកមាន។ មានម៉ែឪជាអ្នកមានវាមិនមែនជាមោទកភាពដែលអ្នកត្រូវមានចំពោះខ្លួនឯងនោះទេ តែការដែលកើតមកហើយបានប្រើប្រាស់ពេលវេលានៃការរស់នៅរបស់ខ្លួនសាងប្រយោជន៍ជួយដល់ខ្លួនឯងផង គ្រួសារផង និងសង្គមជាតិផង នោះទើបជារឿងគួរសរសើរ និងគួរមានមោទកភាពពិតប្រាកដ។ ទ្រព្យសម្បត្ដិអាចរលាយបាត់បង់ត្រឹមពេលមួយប៉ប្រិចភ្នែក លុយកាក់អាចវិនាសហិនហោចទៅត្រឹមពេលដ៏ខ្លី តែតម្លៃជាមនុស្សល្អម្នាក់គឺអ្នកអាចរក្សាបានតាមរយៈអត្តចរិត និងចំណេះវិជ្ជាដែលអ្នកមាន។ គ្មាននរណាម្នាក់បានដឹងទេ ថាខ្លួនអាចមានថ្ងៃដែលឡើងដល់ទីខ្ពស់បំផុត តែបែរជាត្រូវធ្លាក់មកកាន់ទីទាបបំផុតទៅវិញនៅពេលមួយ ឬក៏អាចឡើងពីទីដ៏ទាបមួយទៅកាន់ទីដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់មួយបាននៅពេលណាមួយ។ ជីវិតគឺមានឡើងមានចុះបែបនេះ វាមិនឡើងរហូត ហើយវាក៏មិនចុះរហូតទេ តែដែលសំខាន់គឺយើងមានចិត្តនឹងធឹង មានសេចក្ដីអត់ធ្មត់តស៊ូជាមួយរឿងដែលយើងបានចួបប្រទះ។

ពេលវេលាដែលយើងអាចបង្កើតសំណាងឱ្យជីវិតរបស់ខ្លួនបានវាអាចនឹងនៅជិតបង្កើយ ឬក្នុងរបត់ខ្លីមួយដែលយើងស្មានមិនដល់។ ប្រៀបដូចពេលល្ងាច ព្រះអាទិត្យលិចបាត់រលត់ពន្លឺពីផែនដី នោះពេលរាត្រីដែលមានផ្កាយ និងដួងព្រះចន្ទក៏រះឡើងមកបំភ្លឺ។ ពេលថ្ងៃត្រូវចេះប្រឹងប្រែង ពេលយប់ត្រូវចេះសម្រាក ហើយរីករាយនឹងពន្លឺព្រះចន្ទ និងផ្កាយតូចៗដែលបញ្ចេញរស្មីមិនហត់នឿយ។ ពេលមានកម្លាំងរឹងប៉ឹងត្រូវតែប្រឹងធ្វើ កុំរវល់ឡេះឡោះលេងសើចឥតប្រយោជន៍ច្រើនពេក លុះដល់ពេលដែលហត់នឿយក៏ត្រូវចេះសម្រាកយកកម្លាំងបន្តទៀត។ តើអ្នកដឹងទេ? អ្នកឈឺចាប់បំផុតមិនមែនអ្នកដែលកើតមកក្រ ហើយបានរស់នៅក្នុងជីវិតក្រីក្រទេ ប៉ុន្តែគឺអ្នកដែលកើតមកមានទ្រព្យមហាសាល តែចុងក្រោយត្រូវធ្លាក់ខ្លួនក្រលំបាក។ អ្នកដែលទម្លាប់ខ្លួននឹងជីវភាពក្រីក្រតាំងពីតូចៗមក តើមានអ្វីត្រូវឈឺចាប់ខ្លាំង? ចំណែកអ្នកដែលស្រណុកសុខស្រួលតាំងពីតូចមកឯណោះទៅវិញទេ ដែលឈឺចាប់ខ្លាំងនឹងរបត់ជីវិតលំបាកដែលគេពើបប្រទះ។ វាសនារបស់យើងម្នាក់ៗគឺនៅលើដៃទាំងពីររបស់យើង។ កើតមកក្រ វាមិនប្រាកដថាអ្នកនឹងក្រមួយជីវិតទេ ដូច្នេះកុំគិតតែពីត្អូញត្អែរសុំការអាណិតពីអ្នកណា តែត្រូវប្រឹង គឺប្រឹងរហូតដល់អ្នកណាៗក៏ឃើញហើយរំភើបនឹងការតស៊ូក្រាញននៀលរបស់អ្នក។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើកើតមកប៉ះលើគ្រួសារអ្នកមានទៅហើយ គឺកុំគិតតែពីមានអំនួតភ្លេចប្រឹង ក្រែងក្រតាមទាន់អស់អ្វីអួតទៀត។

-----------------------------------------------------------

អត្ថបទនេះដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ <b>ផ្ដើមពីក្ដីសុបិន១</b> ស្នាដៃពី <a href="https://web.facebook.com/konchabmeasauthor/?_rdc=1&amp;_rdr">កូនចាបមាស</a>

តើជីវិតនឹងបានល្អប្រសើរនៅពេលណា?

អត្ថបទថ្មី

ប្រភេទអត្ថបទផ្សេងៗ