លើកទឹកចិត្ត

បើដង្ហើមនៅតែមានតម្លៃ យើងត្រូវប្រឹងដកដង្ហើម តែកុំប្រឹងអត់។ ប្រឹងអត់ធ្មត់នឹងទុក្ខលំបាកដើម្បីតស៊ូរស់ តែកុំប្រឹងអត់ដង្ហើមឱ្យស្លាប់។ មនុស្សស្លាប់ដោយសារតែអស់ដង្ហើម ប៉ុន្តែមនុស្សមិនងាយហ៊ានអត់ដង្ហើមឱ្យស្លាប់ឡើយ។ កុំបង្ខំចិត្តជ្រើសយកផ្លូវស្លាប់ព្រោះគិតថាបញ្ហារបស់យើងដោះស្រាយមិនបាន។ តើយើងបានព្យាយាមច្រើនប៉ុនណាហើយ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាដែលបានកើតឡើង និងបញ្ហាដែលកំពុងតែកើតឡើង? ពេលដែលនិយាយពាក្យថាព្យាយាម វាមិនបានន័យថាយើងត្រូវព្យាយាមដោះស្រាយតែម្នាក់ឯងទេ សូម្បីតែការស្វែងរកដំណោះស្រាយដោយការសួរនាំអ្នកដទៃ ឬនិយាយប្រាប់អ្នកដទៃនូវរឿងរ៉ាវរបស់យើង នោះក៏ជាការព្យាយាមដែរ។ ព្យាយាមត្រឡប់ទៅគិតម្ដងមួយៗ ពីបញ្ហាដែលបានកើតឡើង និងមូលហេតុដែលនាំឱ្យមានបញ្ហាមួយកើតឡើង។

ក្រណាត់ បើសម្លឹងមួយភ្លែតវាស្រស់ស្អាតណាស់ ប៉ុន្តែបើយកដៃស្ទាបលើសាច់អំបោះ ហើយពិនិត្យដោយលម្អិតយើងនឹងរកឃើញថាវាពិតជាស្មុគស្មាញ និងស៊ាំញ៉ាំខ្លាំងបំផុត។ វាកើតឡើងពីសរសៃអំបោះម្ដងមួយៗ ដែលគេចាក់បញ្ចូលគ្នា ហើយមើលទៅវាពិបាកយល់។ យើងមិនដឹងថាគេចាប់ផ្ដើមនៅកន្លែងណាមុន។ ជីវិតយើង ពេលឡើងដល់ទីខ្ពស់ យើងក៏សម្លឹងបានឆ្ងាយ ហើយមនុស្សជាច្រើនក៏សម្លឹងឃើញយើងដូចគ្នា ប៉ុន្តែបើយើងដើរដួល ហើយរមៀលធ្លាក់ចុះទៅទីទាបវិញ យើងកម្រនឹងមើលឃើញនរណាហុចដៃមកឱ្យយើងតោងដើម្បីក្រោកឡើងវិញណាស់។

ជីវិតរស់បានព្រោះដង្ហើមនៅតែមិនទាន់រលត់ ហើយបើដង្ហើមរលត់ រូបកាយនេះក៏នឹងរលាយទៅដូចគ្នា។ វាមានរឿងដែលត្រូវឱ្យយើងនឹកអរគុណច្រើនណាស់ មានមនុស្សដែលយើងត្រូវនឹកគុណ និងតបគុណច្រើនបំផុត។ ការដែលយើងកើតមកនៅលើផែនដីនេះ យើងក៏បានជំពាក់គុណធម្មជាតិ និងជំពាក់គុណមនុស្សជាច្រើន ដែលយើងបានប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយ។ ជាពិសេសក៏បានជំពាក់គុណអ្នកមានគុណយ៉ាងច្រើនលើសលប់ហួសនឹងបរិយាយ។

សម្រាប់អ្នកដែលលែងមើលឃើញថា ជីវិតគួរតែបន្តរស់នៅតទៅទៀត វាគ្មានអ្វីដែលពិបាកជាងពេលដកដង្ហើមចេញចូលទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់អ្នកដែលអាចមើលឃើញថាជីវិតគួរតែត្រូវប្រឹងបន្តរស់នៅតទៅទៀត ព្រោះគេនៅមានគោលដៅដែលមិនទាន់សម្រេចបាន នៅមានរឿងជាច្រើនដែលត្រូវធ្វើ ត្រូវប្រឈម គេនឹងគិតឃើញថាគ្មានអ្វីមានតម្លៃជាងមានការនៅមានដង្ហើមដកចេញចូលទេ។ រឿងរ៉ាវជីវិតនេះវាលំបាកណាស់ ប៉ុន្តែទោះជាយើងលំបាកប៉ុនណាក៏ដោយ ក៏កុំបោះបង់ខ្លួនឯងចោល។

ថ្ងៃខ្លះយើងហត់នឿយខ្លាំង ស្មុគស្មាញ សូញសាញខ្លាំង ស្ទើរតែទ្រាំមិនបាន ប៉ុន្តែបើសួរថាយើងសុខចិត្តដេកអត់ដង្ហើមខ្លួនឯងឱ្យស្លាប់ទេ? យើងពិតមិនអាចធ្វើបានឡើយ មិនអាចដេកប្រឹងអត់ដង្ហើមខ្លួនឯងឱ្យស្លាប់ទេ យើងមានតែប្រឹងដកដង្ហើមចេញចូល ហើយប្រឹងរកមធ្យោបាយដកដង្ហើមឱ្យបានស្រួល។ យើងមិនដឹងទេ ថាហេតុអ្វីយើងកើតមក! ប៉ុន្តែយ៉ាងហោចណាស់ ក៏យើងអាចដឹងថាហេតុអ្វីយើងត្រូវប្រឹងរស់ បន្តរស់ ហើយរស់ដោយក្ដីសង្ឃឹម។ ការពិត យើងប្រហែលជាមិនមែនរស់នៅដោយសារតែមានអ្នកណាម្នាក់ ស្រឡាញ់យើងខ្លាំងនោះទេ ប៉ុន្តែប្រហែលជាដោយសារតែយើងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ខ្លាំងចំពោះខ្លួនឯង ហើយមានអំណរគុណ ចំពោះការមានឱកាសបានកើតមកជាមនុស្ស ដែលត្រូវប្រឈមមុខជាមួយបញ្ហា និងឆ្លងកាត់ឧបសគ្គ ដើម្បីដោះដូរយកនូវមេរៀនជីវិតដ៏ច្រើនអនេក។

រឿងរ៉ាវវាកើតឡើងរាល់តែថ្ងៃ! តើនរណាអាចកំណត់វាបាន? រឿងខ្លះយើងមិនអាចបញ្ជាបាន គ្រប់គ្រងក៏មិនបានដែរ ហើយប្រសិនបើយើងចង់ដើរទៅមុខឱ្យបានឆ្ងាយនៅលើវិថីដ៏បត់បែននេះ យើងក៏ត្រូវទម្លាក់ចោលនូវអម្រែកខ្លះដែលវាមិនសូវសំខាន់ចាំបាច់។ អម្រែកខ្លះ វាគឺជាអតីតកាលដ៏ឈឺចាប់ អតីតកាលដែលតែងតែមកលងបន្លាច ជីវិតបច្ចុប្បន្នរបស់យើង កំហុសដែលពុំអាចកែប្រែឱ្យល្អប្រសើរ ពេលវេលាដែលមិនអាចទាញថយក្រោយដើម្បីជួសជុលរឿងដែលយើងធ្វើខុស គិតខុស ពាក្យសម្ដីដែលជ្រុលជ្រួសទាំងប៉ុន្មាន។

បើយើងសម្លឹងមើលជីវិតដោយអារម្មណ៍អវិជ្ជមាន ជីវិតវាគឺជាការឈឺចាប់ ហើយវាធ្វើឱ្យយើងហត់នឿយនឹងហែលឆ្លង តែបើយើងសម្លឹងមើលជីវិតដោយអារម្មណ៍វិជ្ជមានវិញ ជីវិតក៏នៅតែវាជាការឈឺចាប់ដដែល ប៉ុន្តែការឈឺចាប់ទាំងនោះវាធ្វើឱ្យជីវិតកាន់តែស្រស់ស្អាតទ្វេឡើង។ នៅពីក្រោយភាពស្រស់ស្អាតនៃជីវិតដែលយើងសម្លឹងឃើញ វាសុទ្ធតែជាស្នាមរបួស។ តំណក់ឈាម តំណក់ញើស និងតំណក់ទឹកភ្នែកដែលស្រក់ចុះមក វាប្ដូរនឹងភាពជោគជ័យខ្លះ និងសេចក្ដីសុខបន្ដិចបន្ដួច។

នៅពីក្រោយស្នាមញញឹម វាសុទ្ធតែមានបង្កប់នូវរឿងទុក្ខលំបាកស្មុគស្មាញ និងឧបសគ្គច្រើនជំពូកគួរឱ្យខ្លាច។ មិនមែនឱ្យតែយើងព្រមឆ្លងកាត់ការលំបាកនៅថ្ងៃនេះ វាសុទ្ធតែអាចឱ្យយើងទទួលបានលទ្ធផលល្អនៅថ្ងៃបន្ទាប់នោះទេ ប៉ុន្តែការព្រមតស៊ូជាមួយការលំបាកនៅថ្ងៃនេះបាន វាមានន័យថាយើងបានត្រៀមខ្លួនរួចរាល់ សម្រាប់រឿងលំបាកដែលនឹងមកដល់នៅថ្ងៃបន្តបន្ទាប់ទៀត។ ការតស៊ូជាមួយភាពលំបាកគឺវាឈឺចាប់ ប៉ុន្តែបើយើងបោះបង់ការតស៊ូ គឺយើងមានតែព្រមទទួលយកសេចក្ដីស្លាប់។ គ្មាននរណាដឹងទេថាក្រោយស្លាប់ហើយ យើងនឹងទៅទីណា! ប៉ុន្តែបើយើងនៅមានឱកាសរស់ គឺយើងត្រូវប្រើជីវិតរស់នៅឱ្យបានល្អបំផុត ប្រើប្រាស់ខ្យល់ដង្ហើមឱ្យអស់ដើម្បីសាងរឿងមានប្រយោជន៍ និងបំពេញធ្វើរាល់រឿងល្អៗ។ ចុងក្រោយ ទោះជាយើងស្លាប់ហើយទៅទីណាក៏វាមិនសំខាន់ឡើយ ព្រោះអ្វីដែលសំខាន់គឺការរស់នៅឱ្យសមនឹងតម្លៃជីវិតដែលគេថា "ជីវិតមានតម្លៃកាត់ថ្លៃមិនបាន"។

មនុស្សល្អៗមានច្រើនណាស់! ប៉ុន្តែតើត្រូវទៅរកនៅកន្លែងណា? បើសូម្បីភាពជាមនុស្សល្អនៅក្នុងខ្លួនយើងក៏យើងមិនទាន់រកឃើញនៅឡើយផង។ តើយើងអាចសម្លឹងឃើញពីភាពល្អនៅក្នុងខ្លួនអ្នកដទៃយ៉ាងម៉េច? បើយើងរកមិនឃើញនរណាល្អទេ យើងត្រូវរកខ្លួនឯងឱ្យឃើញក្នុងភាពជាមនុស្សល្អ ហើយបើយើងរកមិនឃើញភាពល្អនៅក្នុងខ្លួនទេ គឺយើងត្រូវប្រឹងកសាងខ្លួនឱ្យទៅជាមនុស្សល្អនោះឯង។ មនុស្សល្អមិនងាយស្វែងរកទេ ប៉ុន្តែមិនមែនមានន័យថាយើងមិនអាចរកឃើញរហូតនោះឡើយ។ ឱ្យតែយើងព្យាយាមដុសខាត់ដួងចិត្តរបស់យើងឱ្យក្លាយទៅជាដួងចិត្តល្អ បរិសុទ្ធ យើងក៏នឹងក្លាយទៅជាបុគ្គលល្អ និងគួរឱ្យចង់រស់នៅជាមួយជារៀងរហូត។

-----------------------------------------------------------------------

អត្ថបទដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ <a href="https://www.konchabmeas.com/book/5fe04cc66477ceef2b7304d8"><b>ខ្យល់ដង្ហើម</b></a>&nbsp;ស្នាដៃនិពន្ធពី <a href="https://web.facebook.com/konchabmeasauthor"><b>កូនចាបមាស</b></a>

បើដង្ហើមនៅមានតម្លៃ ហេតុអ្វីខំប្រឹងអត់?

អត្ថបទថ្មី

ប្រភេទអត្ថបទផ្សេងៗ